ÇİN DEVLET BAŞKANLARI HU JINTAO VE XI JINPING’İN KONUŞMALARININ STRATEJİK KÜLTÜR ÜZERİNDEN ANALİZİ VE DEĞERLENDİRMESİ
Öz
Stratejik kültür konusu hem siyaset bilimi hem de uluslararası ilişkiler alanında yapılan çalışmalar için önem teşkil etmektedir. Stratejik kültür çalışmalarının yakın tarihli geçmişe sahip olması, üzerinde daha fazla çalışılması gereken konulardan biri olduğunun da göstergesidir. Bu çalışma, Çin Devlet Başkanlarından Hu Jintao ve Xi Jinping’in söylemlerinin stratejik kültür üzerinden analizini ve değerlendirmesini içermektedir. Çalışma için, stratejik kültür tipolojisi referans alınmıştır. Bu minvalde Başkanların konuşmaları Uzlaşmacı, Pasif Savunmacı, Aktif Savunmacı ve Saldırgan olmak üzere, stratejik kültür tipolojisinde yer alan dört tip çerçevesinde değerlendirilmiştir. Bu şekilde, Jintao ve Jinping’in farklı yıllarda yaptıkları ikişer konuşması, Maxqda programı aracılığı ile analiz edilmiştir. Nitel yöntemle yapılan bu çalışmada içerik analizi tekniğinin yanı sıra Fenomolojik yaklaşım da kullanılmıştır. Analiz sonucu ulaşılan bulgular, her iki devlet başkanının da hem uzlaşmacı hem de saldırgan nitelikli yapılarda olabileceğini göstermiştir. Bu durum Jintao ve Jinping’in söylemlerinde net çizgiler sergilediğine işaret etmiştir. Jintao’nun söylemlerinin durum ve şartlara göre değişken nitelikler barındırmıştır. Jinping’in söylemlerinin ise en öncelikli kategori değişmekle birlikte, diğer kategoriler açısından bir devamlılık arz ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Her iki liderin ilk dönem konuşmaları daha çok Uzlaşmacı, son dönem konuşmaları ise Saldırgan tipindeki stratejik kültür kategorilerine denk düşmüştür.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçadağ Alagöz, E. (2019). Stratejik Kültür Perspektifinden Kuzey Kore’nin Nükleer Programı, Uluslararası İlişkiler, 16, (61), 111-126, DOI: 10.33458/uidergisi.541541.
- Black, J. (2021). Dünya Tarihinde Askerî Strateji. (B. S. Bilgiç, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
- Daase C. and Junk J., (2012). Strategische Kultur und Sicherheitsstrategien in Deutschland. Nomos Verlagsgesellschaft mbH Sicherheit und Frieden (S+F) / Security and Peace, 30, (3), 152-157. https://www.jstor.org/stable/pdf/24233942.pdf?refreqid=excelsior%3Abbd14bb8ce497b119446517b10896eb8&ab_segments=&origin=&acceptTC=1. (27.09.2022).
- Gray, C. S., (2010). The Strategy Bridge: Theory for Practice, Oxford University Press, https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780199579662.001.0001. (27.09.2022).
- Johnston, A. I., (1995). Thinking about Strategic Culture. International Security, 19 (4), 32-64. The MIT Press. http://www.fb03.uni-frankfurt.de/45431264/Johnston-1995-Thinking-about-Strategic-Culture.pdf. (27.09.2022).
- Keser, A. (2020). Stratejik Kültür ve Ülke İncelemeleri. Ankara: Berikan Yayınevi.
- Keser, A. ve Çalış Yazgu G., (2020). Savaş Felsefesi ve Stratejik Kültür İncelemeleri. M. Begenirbaş, R. Can Yalçın, ve S.Yenal. (Ed.). Strateji ve Güvenlik Alanında Temel ve Günecel Yaklaşımlar. (73-89). Ankara: Nobel.
- Lantis, J. S. (2006). Strategic Culture: From Clausewitz to Constructivism. 33-52. DOI: 10.1057/9780230618305_3.
- Layton, P., 2012. The Idea of Grand Strategy, RUSI Journal, 157 (4), ss. 56–61.
- Lock, E., (2017). Strategic Culture Theory: What, Why, and How. In Oxford Research Encyclopedia of Politics.
- McMaster, H. R., 2015. The Uncertainties of Strategy, Survival, 57 (1), ss. 197–208.
- Mearsheimer, J. J. (2001). The tragedy of great power politics. New York: Norton.
- Organski, A.F.K. (1958). World politics. New York Knopf.
- Snyder, J. L. (1977). The Soviet Strategic Culture: Implications for Nuclear Options, Rand R-2154-AF, Santa Monica, California.
- https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/reports/2005/R2154.pdf. (27.09.2022).
STRATEGIC CULTURAL ANALYSIS AND EVALUATION OF THE SPEECHES OF CHINESE PRESIDENTS HU JINTAO AND XI JINPING
Öz
The issue of strategic culture is important for both political science and international relations studies. The fact that strategic culture studies have a recent history is also an indication that it is one of the subjects that need to be studied more. This study includes analyzing and evaluating Chinese Presidents Hu Jintao and Xi Jinping's speeches through strategic culture. For the study, the strategic cultural typology was taken as a reference. In this respect, the speeches of the Presidents were evaluated within the framework of four types in the spectrum of strategic cultures: Compromising, Passive Defensive, Active Defensive, and Offensive. In this way, Jintao and Jinping's two speeches in different years were analyzed through the Maxqda program. In this qualitative study, besides the content analysis technique, the Phenomenological approach was also used. The findings obtained as a result of the analysis showed that both heads of state can be both conciliatory and aggressive. This indicated that Jintao and Jinping displayed clear lines in their discourse. Jintao’s speeches had varying qualities according to the situation and conditions. It has been concluded that Jinping’s speeches show a continuity in terms of other categories, although the top priority category changes. The speeches of both leaders in the first period mostly corresponded to the Compromising, and the last-term speeches of the strategic culture categories of the Aggressive type.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçadağ Alagöz, E. (2019). Stratejik Kültür Perspektifinden Kuzey Kore’nin Nükleer Programı, Uluslararası İlişkiler, 16, (61), 111-126, DOI: 10.33458/uidergisi.541541.
- Black, J. (2021). Dünya Tarihinde Askerî Strateji. (B. S. Bilgiç, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları.
- Daase C. and Junk J., (2012). Strategische Kultur und Sicherheitsstrategien in Deutschland. Nomos Verlagsgesellschaft mbH Sicherheit und Frieden (S+F) / Security and Peace, 30, (3), 152-157. https://www.jstor.org/stable/pdf/24233942.pdf?refreqid=excelsior%3Abbd14bb8ce497b119446517b10896eb8&ab_segments=&origin=&acceptTC=1. (27.09.2022).
- Gray, C. S., (2010). The Strategy Bridge: Theory for Practice, Oxford University Press, https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780199579662.001.0001. (27.09.2022).
- Johnston, A. I., (1995). Thinking about Strategic Culture. International Security, 19 (4), 32-64. The MIT Press. http://www.fb03.uni-frankfurt.de/45431264/Johnston-1995-Thinking-about-Strategic-Culture.pdf. (27.09.2022).
- Keser, A. (2020). Stratejik Kültür ve Ülke İncelemeleri. Ankara: Berikan Yayınevi.
- Keser, A. ve Çalış Yazgu G., (2020). Savaş Felsefesi ve Stratejik Kültür İncelemeleri. M. Begenirbaş, R. Can Yalçın, ve S.Yenal. (Ed.). Strateji ve Güvenlik Alanında Temel ve Günecel Yaklaşımlar. (73-89). Ankara: Nobel.
- Lantis, J. S. (2006). Strategic Culture: From Clausewitz to Constructivism. 33-52. DOI: 10.1057/9780230618305_3.
- Layton, P., 2012. The Idea of Grand Strategy, RUSI Journal, 157 (4), ss. 56–61.
- Lock, E., (2017). Strategic Culture Theory: What, Why, and How. In Oxford Research Encyclopedia of Politics.
- McMaster, H. R., 2015. The Uncertainties of Strategy, Survival, 57 (1), ss. 197–208.
- Mearsheimer, J. J. (2001). The tragedy of great power politics. New York: Norton.
- Organski, A.F.K. (1958). World politics. New York Knopf.
- Snyder, J. L. (1977). The Soviet Strategic Culture: Implications for Nuclear Options, Rand R-2154-AF, Santa Monica, California.
- https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/reports/2005/R2154.pdf. (27.09.2022).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 21 Ekim 2022 |
| Yayımlanma Tarihi | 21 Ekim 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022Cilt: 7 Sayı: 2 |