Research Article
SAĞLIK ÇALIŞANLARININ İŞ GÜVENLİĞİ ALGILARININ İŞ STRESİ DÜZEYLERİNE ETKİSİ: GAZİANTEP’TE BİR ÖZEL HASTANE ÖRNEĞİ
Abstract
Bu çalışma, bir özel
hastanede çalışan sağlık personellerinin, iş güvenliği yönünden maruz kaldıkları
riskleri belirlemek ve bu risklerin işe bağlı gerginlik üzerine etkilerini
saptamak için yapılmıştır. Tanımlayıcı formda organize edilmiş, kesitsel bir
çalışma olan çalışmanın ana kütlesi, Eylül-Ekim 2016 tarihleri arasında
Gaziantep’te özel bir hastanede çalışan 196 sağlık çalışanından oluşmaktadır.
Ana kütlenin tamamı çalışma kapsamına alınmışsa da ancak 151 personele
ulaşılabilmiştir. Araştırmanın verileri; sosyo-demografik özellikler, çalışma
ortamından kaynaklanan tehlike ve risklerle işe bağlı gerginlik ve sağlık
çalışanlarının güvenliği ölçeği sorularından oluşan anketin katılımcılara
cevaplatılmasıyla toplanmıştır. Veriler; frekans analizi, bağımsız örneklem t
testi, ANOVA, Mann Whitney U, Kruskal Wallis ve korelasyon yöntemleriyle analiz
edilmiştir. Çalışma kapsamında incelenen sağlık çalışanların %51.7’si (78 kişi)
kadın, % 48,3’ü (73 kişi) erkek olup yaş ortalamaları 33.95±8.97 (Min:20,
Max:74)’ dır. Araştırmaya katılan sağlık çalışanların % 20,5’ i hekim % 47,0’ı
hemşire, %.5,3’ ü ebe % 4,0’ı ofis çalışanı ve geriye kalanını ise (%23,2)
sağlık teknisyenleri oluşturmaktadır. Araştırmanın yapıldığı hastanede iş
güvenliğinin sağlandığı saptanmıştır. Sağlık teknisyenlerinin diğer çalışanlara
göre işe bağlı gerginliği daha yüksek çıkmıştır. Mesleki deneyim yılı ve yaş
arttıkça işe bağlı gerginlik düzeyi azaldığı saptanmıştır. Uyku bozukluğu
yaşayan sağlık çalışanlarında işe bağlı gerginlik düzeyi artmakta ve iş
güvenliği algısının da düştüğü görülmektedir. Sağlık personellerinin işlerinden
kaynaklı gerginlik düzeyinin artmasının, iş güvenliği algısını olumsuz yönde
etkilediği tespit edilmiştir. Araştırmanın yürütüldüğü kurumda iş güvenliği
sağlanan sağlık çalışanları ölçeği puanına göre ancak sağlık çalışanlarının bir
kısmında önemli derecede işyeri kaynaklı gerginlik yaşadığı saptanmıştır.
Hastane idaresince iş güvenliğini yükseltip, iş stresini düşürmeye dönük hizmet
içi eğitim programları verilmelidir. İş doyumu, bilimsel literatürde 1900’lü
yıllardan itibaren ele alınmıştır. Çeşitli iş gruplarının iş doyumu
araştırılmıştır. Ancak ruh sağlığı çalışanlarının iş doyumu üzerine yeterli
çalışma yapılmamıştır. Özellikle, oyun terapistlerinin iş doyumu üzerine
literatürde herhangi bir araştırmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada Türkiye’de
görev yapmakta olan oyun terapistlerin iş doyumları ve bunu etkileyen bazı
faktörler araştırılmıştır. Çalışmada eğitim düzeyinin, sosyo-ekonomik düzeyin,
mezun olunan alanın, eğitimcinin, bu alandaki tecrübenin, oyun terapisinden
elde edilen gelirin, mesleğin saygınlığının, bu alanda alınan eğitim süresinin,
süpervizyonların ve haftalık yapılan seans sayısının iş doyumu üzerindeki
etkisine bakılmıştır. Araştırmanın evreni Türkiye’de görev yapan oyun
terapistleridir. Araştırma kapsamında 77 oyun terapistine ulaşılmıştır. Oyun
terapistlerinin iş doyumunu belirlemek amacıyla Minnesota İş Doyum Ölçeği
kullanılmıştır. Veriler t-testi, Kruskal Wallis-H ve Pearson Korelasyon katsayısı
teknikleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmada oyun terapistlerinin iş
doyumunun yüksek olduğu bulunmuştur. İş doyumu ile eğitim düzeyi, sosyo-ekonomik
düzey, eğitimci, alandaki tecrübe, mesleğin algılanan saygınlığı ve alınan süpervizyonlar
arasında anlamlı bir ilişki görülmemiştir. PDR mezunlarının, oyun terapisinden
daha fazla gelir elde edenlerin, eğitim süresi yüksek olanların ve haftalık
seans sayısı fazla olanların iş doyumu daha yüksek düzeyde bulunmuştur.
Keywords
References
- Aktaş N, Çekal N. (2001) İş Verimliliğinin Arttırılmasında Beslenmenin Rolü. II. Ulusal İş Sağlığı ve İşyeri Hemşireliği Sempozyumu. 2001;119-123.
- Albrect, K. Gerilim ve Yönetici. Çev: K. Tosun ve diğerleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayın No:197, İstanbul, 1988.
- Arıkan, D. Karabulut, N. (2004). Hemşirelerde İşe Bağlı Gerginlik Ve Bunu Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences, 7(1).
- Aslan, S. H., Alparslan, Z. N., Aslan, R. O., Kesepara, C., & Ünal, M. (1998). İşe bağlı gerginlik ölçeğinin sağlık alanında çalışanlarda geçerlik ve güvenirliği. Düşünen Adam, 11(2), 4-8.
- Atasoy A, Aksoy S, Hekim Dışı Sağlık Personelinde Mesleki Risklerin Belirlenmesi. Uluslararası Sağlıkta Performans ve Kalite Kongresi, 19-21 Mart 2009, Antalya. Bildiriler Kitabı, Editör Harun Kırılmaz. Ankara, 2009; 2:111-123.
- Aydın O (2015). Özel Bir Hastanede Çalışan Hekimlerin İş Sağlığı ve Güvenliği Kapsamında Karşılaştıkları Risk ve Tehlikelerin İş Stresi Düzeylerine Etkisi. Zirve Üniv., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İş Sağlığı ve Güvenliği ABD, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi
- Baltaş A, Baltaş Z. (1997) Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi, 19. Basım,
- Baltaş Z, Atakuman Y, Duman Y. Standardization of the Perceived Stress Scale: Perceived stress in Turkey middle managers. Stress and Anxiety Research Society. İstanbul: Boğaziçi University 19 The International Conference 10-12 July1998
- Baykan Z, Çetinkaya F, Naçar M, Kaya A, Işıldak M.Ü. Aile Hekimlerinin Tükenmişlik Durumları ve İlişkili Faktörler. Antalya: 16. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi 27-31 Ekim 2013.
- Beşer A. (2012) Sağlık Çalışanlarının Sağlık Riskleri ve Yönetimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi 2012; 5(1): 39-44
- Bilir, N., & Yıldız, A. N. (2004). İş sağlığı ve güvenliği. Hacettepe Üniversitesi Yayınları
- Braham BJ, Stres Yönetimi, Ateş Altında Sakin Kalabilmek. İstanbul: Hayat Yayınları, 2. Baskı, 1998.
- Cam E. (2004) Çalışma Yaşamında Stres ve Kamu Kesiminde Kadın Çalışanlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Ankara, 2004; 2; 13; s.14
- Cooper M.D. Towards a model of safety culture. Safety Science, 2000; 36(2): 111-136.
- Çağan Ö, Günay O. (2012) Malatya’da Aile Sağlığı ve Toplum Sağlığı Merkezlerinde Görevli Sağlık Çalışanlarının İş Doyumu, Tükenmişlik ve Anksiyete Düzeyleri. Ankara: 16.Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, 2013Özmutaf, N,M. Ege Üniversitesi Su Ürünleri Dergisi 2012, cilt.23,sayı(1-2),s.75
- Çakır A, Süleyman Ç, Emel Ç, Funda K. Acıbadem Sağlık Grubunda Çalışan Klinik Eğitim Hemşirelerinin Stres Kaynaklarının ve Stres İle Baş Etme Yollarının Belirlenmesi. Nevşehir’de düzenlenen IV. Ulusal Hemşirelik Eğitim Kongresi, 22-25 Ekim, 2008.
- Çoban, S., Yılmaz, H., Ok, G., Erbüyün, K., & Aydın, D. (2011). Yoğun bakım hemşirelerinde uyku bozukluklarının araştırılması. Türk Yoğun Bakım Derneği Dergisi, 9(1), 59-63.
- Ekinci H, Ekici S. Yöneticiler Üzerindeki Etkileri Açısından Stres Kaynakları ve Bir Uygulama. Uludağ Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi 2003; 22(2):93-111.
- Emiroğlu O (2002) İş sağlığı hemşireliği ve sorunları: Toplum ve Hekim, 15(39):178-181.
- Erşan E. E, Yıldırım G, Doğan O, Doğan S, (2013) Sağlık çalışanlarının iş doyumu ve algılanan iş stresi ile aralarındaki ilişkinin incelenmesi Anadolu Psikiyatri Dergisi 2013;14:115-21.
- Fiore, T. (2005). Resolving Workplace Conkflict 4 Ways To A Win-Win Solution By, 2005 http://www.conflict 911.com/quest.conflict/winwin.conflict.htm.as
- Gerek, N (2000). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği, Eskişehir, Anadolu Üni. Yayını, 2000, s. 3.
- Gülgün A. (2016). Aile Sağlığı Merkezlerinde Görev Yapan Doktorların İş Sağlığı Ve Güvenliği Kapsamında Karşılaştıkları Risk Ve Tehlikelerin İş Stresi Düzeylerine Etkisi. Zirve Üniv., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İş Sağlığı ve Güvenliği ABD, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi
- İşler, M. C. (2013). İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimleri İle Güvenlik Kültürünün İş Kazası ve Meslek Hastalıklarının Önlenmesindeki Etkisi. İş Müfettiş Yardımcılığı Etüdü, Ankara.
- Keleş R. (2004). İş Sağlığı ve İş Güvenliği Kavramı ve Kavramla İlgili Yeni Perspektifler. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, (22), 16.
- Kılıç K.C, Efeoğlu İ.E, Mimaroğlu H, Özgen H. Adana İli’ndeki Özel Sağlık Merkezlerinde Çalışan Personelin İş-Aile Yaşam Çatışmasının Örgütsel Bağlılık, İş Doyumu ve İş Stresine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2008;17(2):241-254.
- Ostrom L., Wilhelmsen C. and Kaplan B. (1993). Assessing safety culture, Nuclear Safety, 34(2), 163-172, 1993.
- Özkan Ö., Emiroğlu N., (2006). Hastane Sağlık Çalışanlarına Yönelik İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Hizmetleri. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2006;10:43-50.
- Özkan, T. Lajunen, T. (2003). Güvenlik kültürü ve iklimi. PiVOLKA, 3.1
- Özkan, Y. Arpat, B. (2016). İşletmelerde Uygulanan Yönetim Sistemlerinin Güvenlik Kültürü Üzerine Etkisi: Denizli İli–Metal Sektörü Örneği. Siyaset, Ekonomi Ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(4).
- Öztürk H, Babacan E, Özdaş E, Anahar E (2012). Hastanede Çalışan Sağlık Personelinin İş Güvenliği. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2012;1(4):252-268.
- Sarıçam, H (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kapsamında Hemşirelerin Karşılaştıkları Risk ve Tehlikelerin Iş Stresi Düzeyleri Üzerine Etkisi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
- Sarp, N (2000). Hekim ve Stres Yönetimi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası; 53(2): 133
- Silah, M. (2005). Endüstride Çalışma Psikolojisi, 2.Baskı., Ankara: Seçkin Yayınevi.
- Simmons B, Nelson D (2001). Eustress at Work: The Relationship between Hope and Health in Hospital Nurses. Health Care Management Review; 26(4):7-18.
- Sünter, A. T., Canbaz, S., Dabak, Ş., Öz, H., & Peşken, Y. (2006). Pratisyen hekimlerde tükenmişlik, işe bağlı gerginlik ve iş doyumu düzeyleri. Genel Tıp Dergisi, 16(1), 9-14.
- Tanır F (2014), Çukurova Üniversitesi İş Sağlığı & Güvenliği Kurulları Eğitim Rehberi. ÇİSAM.
- Tekingündüz, S., & Kurtuldu, A. (2015). The analysis of relationship between intention to leave, job satisfaction, organizational commitment, leadership and job stress: Journal of Human Sciences, 12(1), 1501-1517.
- Tokuç, B., Turunç, Y., & Ekuklu, G. (2015). Edirne’de Ambulans Çalışanlarının Anksiyete, Depresyon Ve İşe Bağlı Gerginlik Düzeyleri. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 11(42).
- Tuğrul, C. D. (2000). Stres ve depresyon. Psikiyatri Dünyası, 4, 12-17.
- Ulutaşdemir N, Balsak H, Berhuni Ö, Özdemir E, Ataşalan E. (2015). The Impacts of Occupational Risks and Their Effects on Work Stress Levels of Health Professional (The Sample From The Southeast Region of Turkey). Environmental Health and Preventive Medicine; 20(6):410-421.
- Yılmaz F. Avrupa Birliği ve Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği: Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği Kurullarının Etkinlik Düzeyinin Ölçülmesi. İstanbul: İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilimdalı Doktora Tezi, 2009.
- Yörükoğlu S. Özel Bir Hastanede Çalışan Sağlık Personelinin Rol Çatışması, Rol Belirsizliği ve Tükenmişlik Düzeylerinin Belirlenmesi. İstanbul: Haliç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2008.
Year 2018,
Volume: 3 Issue: 1, 38 - 52, 29.04.2018
Abstract
This scientific work is organized with the aim of health care staffs who work at the private hospital vocational risks and effects, trying to prevent these risks or decrease minimal level to minimize work-related tension level. The population of cross-sectional and definitive type of study is health care staffs who work at the private hospital in Gaziantep, between September-October in 2016.Any sampling isn’t taken in population, it is wanted to reach all, but 151 health personals are reached. It is used to socio-demographics characteristics, risks and danger originating from the occupational environment, analysis of health care staffs’ safety scale and work-related stress, Frequency, Indepent Samples t test, ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis and Correlation Analysis. 51.7% of the healthcare professionals part of this research are women and 20.5% are physicians, 47.0% are nurses, 5.3% are midwives and 4.0% are health officer and the rest are health technicians (23.2%). Age average of participants is 33.95 ± 8.97. Work safety of the hospital taken as a sample of this research is provided. The tension of healthcare technicians due to work condition is more than other employees. It is determined that when professional experience and age increase, work-related tension is decreased. Healthcare professionals who have sleep disorder are more likely to have work-related tension and also their sense of work safety decrease. It is determined that work-related tension effects sense of work safety in negative way. In the hospital, in which this research is done, work safety is provided According to the score of health workers scale; however a part of healthcare professionals are experiencing work-related tension. In-service training programs about “occupational health and safety, coping with work stress, risks and dangers related to work environment” should be done by the management in order to increase the culture of occupational health and safety and also to decrease work-related tension.
Keywords
References
- Aktaş N, Çekal N. (2001) İş Verimliliğinin Arttırılmasında Beslenmenin Rolü. II. Ulusal İş Sağlığı ve İşyeri Hemşireliği Sempozyumu. 2001;119-123.
- Albrect, K. Gerilim ve Yönetici. Çev: K. Tosun ve diğerleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayın No:197, İstanbul, 1988.
- Arıkan, D. Karabulut, N. (2004). Hemşirelerde İşe Bağlı Gerginlik Ve Bunu Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences, 7(1).
- Aslan, S. H., Alparslan, Z. N., Aslan, R. O., Kesepara, C., & Ünal, M. (1998). İşe bağlı gerginlik ölçeğinin sağlık alanında çalışanlarda geçerlik ve güvenirliği. Düşünen Adam, 11(2), 4-8.
- Atasoy A, Aksoy S, Hekim Dışı Sağlık Personelinde Mesleki Risklerin Belirlenmesi. Uluslararası Sağlıkta Performans ve Kalite Kongresi, 19-21 Mart 2009, Antalya. Bildiriler Kitabı, Editör Harun Kırılmaz. Ankara, 2009; 2:111-123.
- Aydın O (2015). Özel Bir Hastanede Çalışan Hekimlerin İş Sağlığı ve Güvenliği Kapsamında Karşılaştıkları Risk ve Tehlikelerin İş Stresi Düzeylerine Etkisi. Zirve Üniv., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İş Sağlığı ve Güvenliği ABD, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi
- Baltaş A, Baltaş Z. (1997) Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi, 19. Basım,
- Baltaş Z, Atakuman Y, Duman Y. Standardization of the Perceived Stress Scale: Perceived stress in Turkey middle managers. Stress and Anxiety Research Society. İstanbul: Boğaziçi University 19 The International Conference 10-12 July1998
- Baykan Z, Çetinkaya F, Naçar M, Kaya A, Işıldak M.Ü. Aile Hekimlerinin Tükenmişlik Durumları ve İlişkili Faktörler. Antalya: 16. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi 27-31 Ekim 2013.
- Beşer A. (2012) Sağlık Çalışanlarının Sağlık Riskleri ve Yönetimi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi 2012; 5(1): 39-44
- Bilir, N., & Yıldız, A. N. (2004). İş sağlığı ve güvenliği. Hacettepe Üniversitesi Yayınları
- Braham BJ, Stres Yönetimi, Ateş Altında Sakin Kalabilmek. İstanbul: Hayat Yayınları, 2. Baskı, 1998.
- Cam E. (2004) Çalışma Yaşamında Stres ve Kamu Kesiminde Kadın Çalışanlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Ankara, 2004; 2; 13; s.14
- Cooper M.D. Towards a model of safety culture. Safety Science, 2000; 36(2): 111-136.
- Çağan Ö, Günay O. (2012) Malatya’da Aile Sağlığı ve Toplum Sağlığı Merkezlerinde Görevli Sağlık Çalışanlarının İş Doyumu, Tükenmişlik ve Anksiyete Düzeyleri. Ankara: 16.Ulusal Halk Sağlığı Kongresi, 2013Özmutaf, N,M. Ege Üniversitesi Su Ürünleri Dergisi 2012, cilt.23,sayı(1-2),s.75
- Çakır A, Süleyman Ç, Emel Ç, Funda K. Acıbadem Sağlık Grubunda Çalışan Klinik Eğitim Hemşirelerinin Stres Kaynaklarının ve Stres İle Baş Etme Yollarının Belirlenmesi. Nevşehir’de düzenlenen IV. Ulusal Hemşirelik Eğitim Kongresi, 22-25 Ekim, 2008.
- Çoban, S., Yılmaz, H., Ok, G., Erbüyün, K., & Aydın, D. (2011). Yoğun bakım hemşirelerinde uyku bozukluklarının araştırılması. Türk Yoğun Bakım Derneği Dergisi, 9(1), 59-63.
- Ekinci H, Ekici S. Yöneticiler Üzerindeki Etkileri Açısından Stres Kaynakları ve Bir Uygulama. Uludağ Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi 2003; 22(2):93-111.
- Emiroğlu O (2002) İş sağlığı hemşireliği ve sorunları: Toplum ve Hekim, 15(39):178-181.
- Erşan E. E, Yıldırım G, Doğan O, Doğan S, (2013) Sağlık çalışanlarının iş doyumu ve algılanan iş stresi ile aralarındaki ilişkinin incelenmesi Anadolu Psikiyatri Dergisi 2013;14:115-21.
- Fiore, T. (2005). Resolving Workplace Conkflict 4 Ways To A Win-Win Solution By, 2005 http://www.conflict 911.com/quest.conflict/winwin.conflict.htm.as
- Gerek, N (2000). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği, Eskişehir, Anadolu Üni. Yayını, 2000, s. 3.
- Gülgün A. (2016). Aile Sağlığı Merkezlerinde Görev Yapan Doktorların İş Sağlığı Ve Güvenliği Kapsamında Karşılaştıkları Risk Ve Tehlikelerin İş Stresi Düzeylerine Etkisi. Zirve Üniv., Sosyal Bilimler Enstitüsü, İş Sağlığı ve Güvenliği ABD, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi
- İşler, M. C. (2013). İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimleri İle Güvenlik Kültürünün İş Kazası ve Meslek Hastalıklarının Önlenmesindeki Etkisi. İş Müfettiş Yardımcılığı Etüdü, Ankara.
- Keleş R. (2004). İş Sağlığı ve İş Güvenliği Kavramı ve Kavramla İlgili Yeni Perspektifler. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, (22), 16.
- Kılıç K.C, Efeoğlu İ.E, Mimaroğlu H, Özgen H. Adana İli’ndeki Özel Sağlık Merkezlerinde Çalışan Personelin İş-Aile Yaşam Çatışmasının Örgütsel Bağlılık, İş Doyumu ve İş Stresine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2008;17(2):241-254.
- Ostrom L., Wilhelmsen C. and Kaplan B. (1993). Assessing safety culture, Nuclear Safety, 34(2), 163-172, 1993.
- Özkan Ö., Emiroğlu N., (2006). Hastane Sağlık Çalışanlarına Yönelik İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Hizmetleri. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2006;10:43-50.
- Özkan, T. Lajunen, T. (2003). Güvenlik kültürü ve iklimi. PiVOLKA, 3.1
- Özkan, Y. Arpat, B. (2016). İşletmelerde Uygulanan Yönetim Sistemlerinin Güvenlik Kültürü Üzerine Etkisi: Denizli İli–Metal Sektörü Örneği. Siyaset, Ekonomi Ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(4).
- Öztürk H, Babacan E, Özdaş E, Anahar E (2012). Hastanede Çalışan Sağlık Personelinin İş Güvenliği. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2012;1(4):252-268.
- Sarıçam, H (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kapsamında Hemşirelerin Karşılaştıkları Risk ve Tehlikelerin Iş Stresi Düzeyleri Üzerine Etkisi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
- Sarp, N (2000). Hekim ve Stres Yönetimi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası; 53(2): 133
- Silah, M. (2005). Endüstride Çalışma Psikolojisi, 2.Baskı., Ankara: Seçkin Yayınevi.
- Simmons B, Nelson D (2001). Eustress at Work: The Relationship between Hope and Health in Hospital Nurses. Health Care Management Review; 26(4):7-18.
- Sünter, A. T., Canbaz, S., Dabak, Ş., Öz, H., & Peşken, Y. (2006). Pratisyen hekimlerde tükenmişlik, işe bağlı gerginlik ve iş doyumu düzeyleri. Genel Tıp Dergisi, 16(1), 9-14.
- Tanır F (2014), Çukurova Üniversitesi İş Sağlığı & Güvenliği Kurulları Eğitim Rehberi. ÇİSAM.
- Tekingündüz, S., & Kurtuldu, A. (2015). The analysis of relationship between intention to leave, job satisfaction, organizational commitment, leadership and job stress: Journal of Human Sciences, 12(1), 1501-1517.
- Tokuç, B., Turunç, Y., & Ekuklu, G. (2015). Edirne’de Ambulans Çalışanlarının Anksiyete, Depresyon Ve İşe Bağlı Gerginlik Düzeyleri. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 11(42).
- Tuğrul, C. D. (2000). Stres ve depresyon. Psikiyatri Dünyası, 4, 12-17.
- Ulutaşdemir N, Balsak H, Berhuni Ö, Özdemir E, Ataşalan E. (2015). The Impacts of Occupational Risks and Their Effects on Work Stress Levels of Health Professional (The Sample From The Southeast Region of Turkey). Environmental Health and Preventive Medicine; 20(6):410-421.
- Yılmaz F. Avrupa Birliği ve Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği: Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği Kurullarının Etkinlik Düzeyinin Ölçülmesi. İstanbul: İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilimdalı Doktora Tezi, 2009.
- Yörükoğlu S. Özel Bir Hastanede Çalışan Sağlık Personelinin Rol Çatışması, Rol Belirsizliği ve Tükenmişlik Düzeylerinin Belirlenmesi. İstanbul: Haliç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 2008.
There are 43 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | April 29, 2018 |
| Submission Date | February 22, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018Volume: 3 Issue: 1 |