Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Green Journey in International Relations: Global Climate Change and Climate Refugees as a Security Issue

Yıl 2023, Sayı: 77, 184 - 200, 28.07.2023

Veysel Babahanoğlu

https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496

Öz

Climate change has become one of the world’s biggest problems as a result of various factors such as rapid population growth, urbanization, industrialization, and increasing greenhouse gas emissions. This situation poses a threat to international security in terms of environmental security. Climate change also forces people to leave their natural habitats. In particular, the effects of global climate change have raised concerns about climate refugees. Environmental security problems such as rising sea levels, increasing temperatures and frequent natural disasters, depletion and pollution of water resources, desertification, etc., have the potential to endanger people’s lives and cause social conflicts.
This study examines the transformation of post-Cold War security in the context of environmental security through the perspective offered by green theory, and concludes that global climate change and climate migration carry conflict potential as a security problem. While all this is being done, it is claimed, from the perspective provided by green theory, that environmental degradation affects climate change and climate migration, and that this situation is a security problem based on concrete examples. The study is based on a qualitative method.

Anahtar Kelimeler

Green theory climate change climate crisis climate refugees environmental security

Kaynakça

  • Yıldız (Ed.), Yeni dünya ekonomi ve güvenlik mimarisi içinde (ss. 75-90). İstanbul: Tasam Yayınları.
  • Aliyev, P. (2022). Bir güvenlik meselesi olarak çevre sorunları. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 6(2), 358-382.
  • An, N., Turp, M. T. ve Kurnaz, L. (2021). İklim değişikliğine bağlı çevresel bozulmanın göç kararına etkisi: Genel bir bakış. Ege Coğrafya Dergisi, 30(2), 383-403.
  • Arı, T. (2021). Uluslararası ilişkiler teorileri. Bursa: Aktüel 16 Basım Yayım.
  • Arı, T. ve Gökpınar, F. B. (2020). Climate-migration: A security analysis within the context of green theory. Uluslararası İlişkiler, 17(68), 41-53.
  • Barnett, J. (2003). Security and climate change. Global Environmental Change, 13(1), 1-17.
  • Barry, J. (2014). Green political theory. V. Geoghegan and R. Wilford (Ed.), Political ideologies: An introduction içinde (ss. 153-178). London: Routlege.
  • Baysal, B. ve Karakaş, U. (2017). Climate change and security: Different perceptions, different approaches. Uluslararası İlişkiler, 14(54), 21-44.
  • Behrman, S. ve Kent, A. (2020). The teitiota case and the limitations of the human rights framework. QIL Zoom-in, (30), 25-39.
  • Biermann, F. ve Boas, I. (2010). Preparing for a warmer world: towards a global governance system to protect climate refugees. Global Environmental Politics, 10(1), 60–88.
  • Brown, O. (2008). Migration and climate change. IOM migration research series no 31, Switzerland, Genava: International Organization for Migration.
  • Buhari Gülmez, D. ve Aydın Dikmen, B. (2022). Gezegensel siyaset manifestosunun ardından yeşil teorinin uluslararası ilişkilerdeki konumu. Uluslararası İlişkiler, 19(76), 19-38.
  • Çelik, H. ve Çoker, G. C. (2020). Doğu Hindistan Şirketi ve İngiliz Raj’ın Hindistan’daki hakimiyeti: Yeşil teori çerçevesinde bir analiz. Akademik Hassasiyetler, 8(15), 377-395.
  • Çolakoğlu, E. (2022). Çevresel güvenliğin kavramsal ve teorik çerçevesi. E. Çolakoğlu, T. Ak ve S. Yenal (Ed.), Çevresel güvenlik içinde (ss. 1-31). Ankara: Orion Kitabevi.
  • Eckersley, R. (2013). Yeşil teori. T. Dunne, M. Kurki and S. Smith (Ed.), (Ö. Kelekçi, Çev.), Uluslararası ilişkiler teorileri disiplin ve çeşitlilik içinde (ss. 288-311). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2010).
  • Emin, H. (2018). Uluslararası ilişkilerde yeşil teori: İklim değişimi ve küresel ısınma bağlamında büyük güçlerin kuzey kutbu rekabeti: Arktika’nın yeni jeopolitiği. S. Turan ve N. Özkural Köroğlu (Ed.), Uluslararası ilişkilerde güvenlik kuramları ve sorunlarına çağdaş yaklaşımlar içinde (ss. 193-228). London: Transnational Press.
  • Erçandırlı, Y. (2021). Yeşil teori. R. Gözen (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri içinde (ss. 529-551). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Gökpınar, F. B. (2021). Ekonomik kalkınmadan ekolojik felaketlere: Çin’in Kuşak-Yol inisiyatifinin Merkezi Asya’ya olası çevresel etkileri. Doğu Asya Araştırmaları Dergisi, 4(7), 1-19.
  • Güngör, M. ve Buckley, A. Ö. (2021). Barışın inşası bağlamında yeşil teorinin gelişimi ve birleşmiş milletlerin rolü. Ş. Karabulut (Ed.), Teori ve uygulamada kamu yönetimi ve siyaset alanında yaşanan bilimsel gelişmeler içinde (ss. 581-613). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Heywood, A. (2013). Küresel siyaset. (N. Uslu ve H. Özdemir Çev.), Ankara: Adres Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2011).
  • Ilık Bilben, M. S. (2018). Antropojenik iklim değişikliği bağlamında göç tartışmaları. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (75), 237-268.
  • Ilık Bilben, M. S. (2020). Uluslararası politika ve güvenlik tartışmaları ekseninde iklim değişikliği kaynaklı göçlere genel bir bakış. N. Algan, D. Ö. Demiralp ve F. S. Çörtoğlu (Ed.), Küresel ekolojik güvenlik uluslararası sempozyum içinde (ss. 75-99). Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
  • Jorgensen, K. E. (2017). International relations theory: A new ıntroduction. Londra: Palgrave.
  • Kakışım, C. (2022). Avrupa yeşil mutabakatı: Yeşil teori perspektifinden bir analiz. Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(1), 1-16.
  • Kara, Y. (2021). Kesişimsellik iklim krizinin neresinde?. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi UKSAD, 7(1), 1-16.
  • Karagöz, T. (2021). Climate refugees: Understanding the challenges for climate refugees. Journal of International Relations and Political Science Studies, (1), 38-58.
  • Kaya, Y. (2019). Ekolojik güvenlik. Bursa: Dora Yayıncılık.
  • Kayan, A. ve Küçük, A. (2022). Küresel iklim krizinin oluşmasında politik kararların etkisi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (31), 501-526.
  • Kaypak, Ş. (2012). Güvenlikte yeni bir boyut: Çevresel güvenlik. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(8), 1-22.
  • Kovancı, E. ve Karakoç, D. Y. (2019). Bir güvenlik tehdidi olarak iklim değişikliği. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 13. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildirileri Özel Sayısı, 344-357.
  • Köroğlu, S. A. (2015). Literatür taraması üzerine notlar ve bir tarama tekniği. GİDB Dergi, (01), 61-69.
  • McAdam, J. (2012). Climate change, forced migration and ınternational law. New York: Oxford University Press.
  • McDonald, M. (2018). Climate change and security: Towards ecological security?. International Theory, 10(2), 153-180.
  • McLeman, R. (2017). Migration and displacement in a changing climate. C. E. Werrell ve F. Femia (Ed.), Epicenters of climate and security: the new geostrategic landscape of the anthropocene içinde (ss. 100-107). The Center for Climate and Security.
  • Mutlu, M. ve Zenginoğlu, S. (2019). Yeşil teori perspektifinden Avrupa Birliği çevre politikası. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(88), 459-469.
  • Özden, O. (2022). The climate crisis and the global green new deal: The political economy of saving the planet. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi e-Dergi, 11(1), 82-89.
  • Özerdem, F. ve Barlas, B. (2021). Kopenhag Okulu çerçevesinde 2020 ve sonrası dünya politikasının yeni sorunu: İklim değişikliği ve iklim göçmenleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(41), 273-302.
  • Paterson, M. (2012). Yeşil siyaset. S. Burchill ve diğerleri (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri içinde (ss. 341-370). İstanbul: Küre Yayınları.
  • Sağsen, İ. (2011). İklim değişiminin güvenlik boyutu ve Ortadoğu’ya etkileri. Ankara: Orsam Su Araştırmaları Programı Rapor No: 2.
  • Schubert, R., ve diğerleri. (2008). Climate change as a security risk. London: Earthscan.
  • Sevinç, İ. ve Babahanoğlu, V. (2019). Küresel güvenliğin değişken yapısı ve terör örgütleri üzerine etkisi: DEAŞ terör örgütü örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(4), 969-987.
  • Sofuoğlu, E. ve Ay, A. (2020). The relationship between climate change and political ınstability: The case of MENA countries (1985:01–2016:12). Environmental Science and Pollution Research, (27), 14033-14043.
  • Sönmezoğlu, F. ve Bayır, Ö. E. (2012). Çevre sorunlarına ilişkin uluslararası rejimler. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (47), 247-289.
  • Sönmezoğlu, F., Güneş, H., ve Keleşoğlu, E. (2021). Uluslararası ilişkilere giriş. İstanbul: Der Yayınları.
  • Steans, J., Pettiford, L., Diez, T. and El-Anis, I. (2010). An introduction to international relations theory perspectives and themes. London: Pearson Education Limited.
  • Şahin, S. (2022). COVİD 19’un çevresel güvenlik bağlamında değerlendirilmesi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(2), 238-255.
  • Şıvgın, B. ve Afacan, S. (2020). İklim krizi ile küresel ve bireysel mücadeleye yönelik bir çalışma: Greta Thunberg örneği. Diplomasi ve Strateji Dergisi, 1(2), 141-158.
  • Tokatlı, S. G. (2022). Soğuk Savaş dönemi güvenlik algısında yaşanan değişim ve uluslararası sistemin değişen dinamikleri. VAKANÜVİS Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi, 7(1), 376-406.
  • Ünal, S. (2014a), Yeşil teori. M. Şahin ve O. Şen (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri temel kavramlar içinde (ss. 229-249). Ankara: Kripto Yayınları.
  • Ünal, S. (2014b). Yeşil teori ve güvenlik. E. Çıtak ve O. Şen (Ed.), Uluslararası ilişkilerde güvenlik teorik değerlendirmeler içinde (ss. 193-206). İstanbul: Röle Akademik Yayıncılık.

Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği

Yıl 2023, Sayı: 77, 184 - 200, 28.07.2023

Veysel Babahanoğlu

https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496

Öz

İklim değişikliği; hızlı nüfus artışı, kentleşme, sanayileşme ve artan sera gazı salınımları gibi pek çok faktörün bir araya gelmesi sonucu dünyanın en büyük sorunlarından biri haline gelmiştir. Bu durum, çevresel güvenlik kapsamında uluslararası güvenlik açısından tehdit oluşturmaktadır. İklim değişikliği, aynı zamanda insanların doğal yaşam alanlarını terk etmek zorunda kalmalarına da neden olmaktadır. Özellikle küresel iklim değişikliğinin meydana getirdiği etkiler, iklim mülteciliği konusunda endişeleri artırmaktadır. Yükselen deniz seviyeleri, sıcaklıkların artması ve sıklıkla yaşanan doğal afetler, su kaynaklarının azalması ve kirlenmesi, çölleşme gibi çevresel güvenlik sorunları insanların hayatlarını tehlikeye sokarak toplumsal çatışmalara neden olma potansiyeli taşımaktadır.
Çalışmada Soğuk Savaş sonrası güvenliğin yaşadığı dönüşüm yeşil teorinin sunduğu perspektif üzerinden çevresel güvenlik kapsamında incelenmiş ve küresel iklim değişikliği ile iklim mülteciliğinin güvenlik sorunu olarak çatışma potansiyeli taşıdığı sonucuna ulaşılmıştır. Bütün bunlar yapılırken yeşil teorinin sunduğu bakış açısıyla çevresel bozulmaların iklim değişikliğini ve iklim göçlerini etkilediği ve bu durumun somut örnekler üzerinden bir güvenlik sorunu olduğu savında bulunulmuştur. Çalışma nitel bir yöntemle oluşturulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yeşil teori iklim değişikliği iklim krizi iklim mültecileri çevresel güvenlik

Kaynakça

  • Yıldız (Ed.), Yeni dünya ekonomi ve güvenlik mimarisi içinde (ss. 75-90). İstanbul: Tasam Yayınları.
  • Aliyev, P. (2022). Bir güvenlik meselesi olarak çevre sorunları. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 6(2), 358-382.
  • An, N., Turp, M. T. ve Kurnaz, L. (2021). İklim değişikliğine bağlı çevresel bozulmanın göç kararına etkisi: Genel bir bakış. Ege Coğrafya Dergisi, 30(2), 383-403.
  • Arı, T. (2021). Uluslararası ilişkiler teorileri. Bursa: Aktüel 16 Basım Yayım.
  • Arı, T. ve Gökpınar, F. B. (2020). Climate-migration: A security analysis within the context of green theory. Uluslararası İlişkiler, 17(68), 41-53.
  • Barnett, J. (2003). Security and climate change. Global Environmental Change, 13(1), 1-17.
  • Barry, J. (2014). Green political theory. V. Geoghegan and R. Wilford (Ed.), Political ideologies: An introduction içinde (ss. 153-178). London: Routlege.
  • Baysal, B. ve Karakaş, U. (2017). Climate change and security: Different perceptions, different approaches. Uluslararası İlişkiler, 14(54), 21-44.
  • Behrman, S. ve Kent, A. (2020). The teitiota case and the limitations of the human rights framework. QIL Zoom-in, (30), 25-39.
  • Biermann, F. ve Boas, I. (2010). Preparing for a warmer world: towards a global governance system to protect climate refugees. Global Environmental Politics, 10(1), 60–88.
  • Brown, O. (2008). Migration and climate change. IOM migration research series no 31, Switzerland, Genava: International Organization for Migration.
  • Buhari Gülmez, D. ve Aydın Dikmen, B. (2022). Gezegensel siyaset manifestosunun ardından yeşil teorinin uluslararası ilişkilerdeki konumu. Uluslararası İlişkiler, 19(76), 19-38.
  • Çelik, H. ve Çoker, G. C. (2020). Doğu Hindistan Şirketi ve İngiliz Raj’ın Hindistan’daki hakimiyeti: Yeşil teori çerçevesinde bir analiz. Akademik Hassasiyetler, 8(15), 377-395.
  • Çolakoğlu, E. (2022). Çevresel güvenliğin kavramsal ve teorik çerçevesi. E. Çolakoğlu, T. Ak ve S. Yenal (Ed.), Çevresel güvenlik içinde (ss. 1-31). Ankara: Orion Kitabevi.
  • Eckersley, R. (2013). Yeşil teori. T. Dunne, M. Kurki and S. Smith (Ed.), (Ö. Kelekçi, Çev.), Uluslararası ilişkiler teorileri disiplin ve çeşitlilik içinde (ss. 288-311). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2010).
  • Emin, H. (2018). Uluslararası ilişkilerde yeşil teori: İklim değişimi ve küresel ısınma bağlamında büyük güçlerin kuzey kutbu rekabeti: Arktika’nın yeni jeopolitiği. S. Turan ve N. Özkural Köroğlu (Ed.), Uluslararası ilişkilerde güvenlik kuramları ve sorunlarına çağdaş yaklaşımlar içinde (ss. 193-228). London: Transnational Press.
  • Erçandırlı, Y. (2021). Yeşil teori. R. Gözen (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri içinde (ss. 529-551). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Gökpınar, F. B. (2021). Ekonomik kalkınmadan ekolojik felaketlere: Çin’in Kuşak-Yol inisiyatifinin Merkezi Asya’ya olası çevresel etkileri. Doğu Asya Araştırmaları Dergisi, 4(7), 1-19.
  • Güngör, M. ve Buckley, A. Ö. (2021). Barışın inşası bağlamında yeşil teorinin gelişimi ve birleşmiş milletlerin rolü. Ş. Karabulut (Ed.), Teori ve uygulamada kamu yönetimi ve siyaset alanında yaşanan bilimsel gelişmeler içinde (ss. 581-613). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Heywood, A. (2013). Küresel siyaset. (N. Uslu ve H. Özdemir Çev.), Ankara: Adres Yayınları (Orijinal eserin yayın tarihi 2011).
  • Ilık Bilben, M. S. (2018). Antropojenik iklim değişikliği bağlamında göç tartışmaları. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (75), 237-268.
  • Ilık Bilben, M. S. (2020). Uluslararası politika ve güvenlik tartışmaları ekseninde iklim değişikliği kaynaklı göçlere genel bir bakış. N. Algan, D. Ö. Demiralp ve F. S. Çörtoğlu (Ed.), Küresel ekolojik güvenlik uluslararası sempozyum içinde (ss. 75-99). Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
  • Jorgensen, K. E. (2017). International relations theory: A new ıntroduction. Londra: Palgrave.
  • Kakışım, C. (2022). Avrupa yeşil mutabakatı: Yeşil teori perspektifinden bir analiz. Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(1), 1-16.
  • Kara, Y. (2021). Kesişimsellik iklim krizinin neresinde?. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi UKSAD, 7(1), 1-16.
  • Karagöz, T. (2021). Climate refugees: Understanding the challenges for climate refugees. Journal of International Relations and Political Science Studies, (1), 38-58.
  • Kaya, Y. (2019). Ekolojik güvenlik. Bursa: Dora Yayıncılık.
  • Kayan, A. ve Küçük, A. (2022). Küresel iklim krizinin oluşmasında politik kararların etkisi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (31), 501-526.
  • Kaypak, Ş. (2012). Güvenlikte yeni bir boyut: Çevresel güvenlik. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(8), 1-22.
  • Kovancı, E. ve Karakoç, D. Y. (2019). Bir güvenlik tehdidi olarak iklim değişikliği. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 13. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildirileri Özel Sayısı, 344-357.
  • Köroğlu, S. A. (2015). Literatür taraması üzerine notlar ve bir tarama tekniği. GİDB Dergi, (01), 61-69.
  • McAdam, J. (2012). Climate change, forced migration and ınternational law. New York: Oxford University Press.
  • McDonald, M. (2018). Climate change and security: Towards ecological security?. International Theory, 10(2), 153-180.
  • McLeman, R. (2017). Migration and displacement in a changing climate. C. E. Werrell ve F. Femia (Ed.), Epicenters of climate and security: the new geostrategic landscape of the anthropocene içinde (ss. 100-107). The Center for Climate and Security.
  • Mutlu, M. ve Zenginoğlu, S. (2019). Yeşil teori perspektifinden Avrupa Birliği çevre politikası. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(88), 459-469.
  • Özden, O. (2022). The climate crisis and the global green new deal: The political economy of saving the planet. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi e-Dergi, 11(1), 82-89.
  • Özerdem, F. ve Barlas, B. (2021). Kopenhag Okulu çerçevesinde 2020 ve sonrası dünya politikasının yeni sorunu: İklim değişikliği ve iklim göçmenleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(41), 273-302.
  • Paterson, M. (2012). Yeşil siyaset. S. Burchill ve diğerleri (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri içinde (ss. 341-370). İstanbul: Küre Yayınları.
  • Sağsen, İ. (2011). İklim değişiminin güvenlik boyutu ve Ortadoğu’ya etkileri. Ankara: Orsam Su Araştırmaları Programı Rapor No: 2.
  • Schubert, R., ve diğerleri. (2008). Climate change as a security risk. London: Earthscan.
  • Sevinç, İ. ve Babahanoğlu, V. (2019). Küresel güvenliğin değişken yapısı ve terör örgütleri üzerine etkisi: DEAŞ terör örgütü örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(4), 969-987.
  • Sofuoğlu, E. ve Ay, A. (2020). The relationship between climate change and political ınstability: The case of MENA countries (1985:01–2016:12). Environmental Science and Pollution Research, (27), 14033-14043.
  • Sönmezoğlu, F. ve Bayır, Ö. E. (2012). Çevre sorunlarına ilişkin uluslararası rejimler. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (47), 247-289.
  • Sönmezoğlu, F., Güneş, H., ve Keleşoğlu, E. (2021). Uluslararası ilişkilere giriş. İstanbul: Der Yayınları.
  • Steans, J., Pettiford, L., Diez, T. and El-Anis, I. (2010). An introduction to international relations theory perspectives and themes. London: Pearson Education Limited.
  • Şahin, S. (2022). COVİD 19’un çevresel güvenlik bağlamında değerlendirilmesi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(2), 238-255.
  • Şıvgın, B. ve Afacan, S. (2020). İklim krizi ile küresel ve bireysel mücadeleye yönelik bir çalışma: Greta Thunberg örneği. Diplomasi ve Strateji Dergisi, 1(2), 141-158.
  • Tokatlı, S. G. (2022). Soğuk Savaş dönemi güvenlik algısında yaşanan değişim ve uluslararası sistemin değişen dinamikleri. VAKANÜVİS Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi, 7(1), 376-406.
  • Ünal, S. (2014a), Yeşil teori. M. Şahin ve O. Şen (Ed.), Uluslararası ilişkiler teorileri temel kavramlar içinde (ss. 229-249). Ankara: Kripto Yayınları.
  • Ünal, S. (2014b). Yeşil teori ve güvenlik. E. Çıtak ve O. Şen (Ed.), Uluslararası ilişkilerde güvenlik teorik değerlendirmeler içinde (ss. 193-206). İstanbul: Röle Akademik Yayıncılık.
Toplam 50 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Göç Sosyolojisi
Bölüm ARAŞTIRMA MAKALELERİ
Yazarlar

Veysel Babahanoğlu 0000-0003-3734-7430

Yayımlanma Tarihi 28 Temmuz 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Sayı: 77

Kaynak Göster

APA Babahanoğlu, V. (2023). Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(77), 184-200. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496
AMA Babahanoğlu V. Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Temmuz 2023;(77):184-200. doi:10.51290/dpusbe.1290496
Chicago Babahanoğlu, Veysel. “Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği Ve İklim Mülteciliği”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 77 (Temmuz 2023): 184-200. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496.
EndNote Babahanoğlu V (01 Temmuz 2023) Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 77 184–200.
IEEE V. Babahanoğlu, “Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 77, ss. 184–200, Temmuz 2023, doi: 10.51290/dpusbe.1290496.
ISNAD Babahanoğlu, Veysel. “Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği Ve İklim Mülteciliği”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 77 (Temmuz 2023), 184-200. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1290496.
JAMA Babahanoğlu V. Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2023;:184–200.
MLA Babahanoğlu, Veysel. “Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği Ve İklim Mülteciliği”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 77, 2023, ss. 184-00, doi:10.51290/dpusbe.1290496.
Vancouver Babahanoğlu V. Uluslararası İlişkilerde Yeşil Yolculuk: Bir Güvenlik Sorunu Olarak Küresel İklim Değişikliği ve İklim Mülteciliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2023(77):184-200.
 Kapak Resmi İndir

Dergimiz EBSCOhost, ULAKBİM/Sosyal Bilimler Veri Tabanında, SOBİAD ve Türk Eğitim İndeksi'nde yer alan uluslararası hakemli bir dergidir.